منتقد آگاه

برای همه کسانی که در سال 62 کلاس‌های دانشکده حقوق و علوم سیاسی را دیده‌اند، صلابت، دیانت، فقاهت و شخصیت کم‌نظیر آیت الله عمید زنجانی، مورد تقدیس و تکریم بوده‌ و هست.

آیت الله عمید که سال‌های پیش از آن نیز در دانشکده الهیات دانشگاه تهران تدریس می‌نمودند، نماد نگرش و منش روحانی اصیل را در دانشگاه از خود به یادگار نهادند. خداوند سبحان را سپاس که این شخصیت والامقام و کم‌نظیر، هنوز هم دانشگاه را به برکت وجود خویش مورد عنایت و لطف قرار می‌دهند.

آیت الله عمید زنجانی بر خلاف بسیاری از روحانیونی که پس از انقلاب با ورود به دانشگاه، خودباختگی را به ظهور رسانیدند، و در حد اعلا، التقاطی از تفکر و روش روحانی و غربزدگی بی‌اصالت و سرسپرده را به نمایش درآوردند، اسطوره اصالت اندیشه و عمل در حراست از مبانی دینی به گونه‌ تئوری‌پردازی دانشگاهی بوده‌اند. آیت‌الله عمید در کلاس‌های دانشکده حقوق و علوم سیاسی به گونه‌ای از فقه سیاسی آموزه‌های پرصلابت و مقتدرانه تدریس می‌نمودند، که هر مخالف و معاند و متفرعن روشنفکر را به زانو در می‌آورد. آیت‌الله عمید در ثبات شخصیت و اندیشه روحانی عملا پاسدار حرمت و حریم والای روحانیت در دانشگاه بوده و هستند. این بزرگوار عزیز که خداوند منان توفیق شاگردی ایشان را به اینجانب ارزانی داشت، همواره رحمت و برکت و عظمت و صلابت برای دانشگاه بوده‌اند. از این روی پذیرش ریاست دانشگاه تهران در دولت دکتر احمدی‌نژاد توسط ایشان از دو جنبه اساسی قابل تامل بود:

1. ورود پر عظمت این روحانی ثابت قدم به عرصه ریاست، به ویژه با استقبال شومی که اراذل و اوباش اصلاح‌طلب در تخریب این شخصیت گرانقدر به عمل آوردند.

2. افتخاری که دولت اسلامی احمدی‌نژاد برای دانشگاه در ریاست آیت‌الله عمید به ارمغان آورد. راستی آن است که پس از 27 سال عمر جمهوری اسلامی و داشتن رئیس‌جمهورهای روحانی، دولت دکتر احمدی‌نژاد برای نخستین بار دو دانشگاه کشور را به وجود 2 روحانی در جایگاه ریاست، مفتخر نمود. آیا عجیب نیست که رؤسای دولت‌های پیشین با همه شناختی که نسبت به آیت الله عمید و توانمندی‌های علمی و شخصیت‌ استوار سیاسی وی داشتند، هرگز به این فراست نیفتادند تا دانشگاه را از وجود او در عرصه ریاست بهره‌مند سازند؟ اما دولت احمدی‌نژاد یکی از افتخارات اسلامی خود را با حکم ریاست آیت الله عمید رقم زد که جای تشکر دارد.

اینک آیت‌الله عمید با عظمت و صلابتی که آمده بود، و اضافه نمودن کرامت به آن، ریاست را به دیگری سپرد و رفت. ولی ویژگی‌های آیت الله عمید برای شاگردی چون من الزام می‌آورد تا با این نوشته، قدردان روحانی عظیم‌الشأنی باشم که استواری قامتش در عمق اندیشه مقتدرانه شیعی او، هرگز تحت تاثیر خودباختگی و بیماری روشنفکری در دانشگاه قرار نگرفت و ریاست نیز تاثیری در باورهای اصیل او نداشت. باشد که اوج علمی و پارسایی فکری آیت‌الله عمید که خداوند بر طول عمر و سلامت ایشان بیافزاید، الگوی تمام روحانیونی واقع شود که به نحوی در دانشگاه‌ها در معرض امتحانات فکری و عملی قرار دارند.

منبع : سایت شخصی فاطمه رجبی